Węch jako zmysł zapomniany czyli o tym, jak pachnie poczucie bezpieczeństwa

Projekt dyplomowy

Węch jako zmysł zapomniany czyli o tym, jak pachnie poczucie bezpieczeństwa

Rozważając i pytając o poczucia bezpieczeństwa zrozumiałam, że nie ma jednej poprawnej definicji, tak jak i nie ma jednej słusznej kompozycji zapachowej odpowiadającej temu stanowi. Ani żadnemu innemu - wśród zapachów najzwyczajniej nie ma miejsca na uniwersalność, jednak niezaprzeczalnie jest miejsce na emocje i wspomnienia. Zapachy to zakodowane wspomnienia, które nigdy nie będą dotyczyć przyszłości - zawsze sięgają po to, co nam znane.

Według mnie poczucie bezpieczeństwa to wierność swojej filozofii życia w zmieniających się okolicznościach. Poczucie, że na niewiele rzeczy mamy wpływ, na niektóre - ograniczony, a na inne - żadnego. Zawsze jednak możemy podjąć decyzję, czy chcemy radzić sobie z tym sami. I właśnie o tym jest mój projekt - o uważności na swoje potrzeby. Przypomnieniu sobie tego, co składa się na nasze poczucie bezpieczeństwa lub próbie zbudowania go w wieku dorosłym od nowa. A wszystko to za pomocą zapachów, które przy braku naszej uwagi i świadomości stają się sensorycznym białym szumem, a tylko my - ludzie na tym tracimy. Dlatego apeluję - szukajmy, wąchajmy i uczmy się zapachów. Próbujmy je opisywać skojarzeniami, własnymi słowami i twórzmy nowe, pamiętając że każdy z nas jeśli ma w pełni sprawny węch, ma dokładnie te same predyspozycje. To wszystko przysłuży się budowaniu biblioteki zapachów pomocnych, do których możemy przypisać wspomnienia - emocje, dzięki którym zwiększamy swoją szansę na lekkie życie. Ulotne budując ulotnym.