Moja droga do aktywizmu

Projekt dyplomowy

Moja droga do aktywizmu

Projekt składa się z dwóch serii plakatów: „Kultura gwałtu” oraz „Potwór Gender”. Komunikują absurdalność i nieadekwatność ilustrowanych pojęć, mając na celu dotarcie do jak największej liczby użytkowników przestrzeni publicznych.

Projekt jest zainspirowany książką Mai Staśko pt.: „Gwałt to przecież komplement”. Autorka celowo zrezygnowała z ich nadmiernego upiększania, ponieważ nie zgadza się na upiększanie ponurej rzeczywistości. Umieszcza swoje prace w przestrzeni publicznej, aby dotrzeć do jak największej liczby odbiorców.

„Kultura gwałtu” - to określenie brzmi jak ponury żart, bo jak można być mówić o kulturze w kontekście aktu przemocy? Niestety, dla części społeczeństwa jest to właśnie żart, postrzegany jako kolejny wymysł rozhisteryzowanych feministek i traktowany jako błahy problem, który nie wymaga większej uwagi. Jednak to nie są tylko incydentalne sytuacje. Przemoc seksualna, próby gwałtu, molestowanie – wiele kobiet niestety tego doświadczyło. Autorka projektu, jako aktywistka, czuje silną potrzebę nagłaśniania tego problemu, nazwania go po imieniu i uświadomienia społeczeństwu istnienia i skali tego zjawiska.

Artystka dąży do wpływu na zmianę myślenia. Chce, aby tym, którzy szydzą i bagatelizują ten problem, zastygł uśmiech na twarzy, kiedy zrozumieją, że swoimi działaniami przyzwalają na ogromną krzywdę i niesprawiedliwość wobec drugiego człowieka. Te krzywdy często ukrywane są za zasłoną wstydu, z obawy przed potępieniem. To właśnie kultura gwałtu karmi bezkarnych oprawców, którzy bezczelnie śmieją się w twarz swoim byłym, obecnym i przyszłym ofiarom.

Projekt stanowi ważny komunikat społeczny, abyśmy nie milczeli, kiedy ktoś cierpi po cichu, nie dali się uciszyć, kiedy wmawiają nam, że to przecież „nic takiego”. Żebyśmy nie pozwolili sobie wmówić, że tak zawsze było i że kobieta, mówiąc „nie”, tylko kokietuje.

Projektantka